Shokut që iku shpejt

Nga: Avni Jashari

Në memorie të shokut tim të paharruar, Muhamed Shkodra – LEKA

Nuk arri dot që t`i fsheh emocionet e mia, sa here që stina e pranverës troket në prag dhe ku fushave e livadheve fillon të ju vijë aromë freskie, e ku pemët mugullojnë. Kjo stinë ma rrëmbeu shokun tim i cili u shua atëherë kur na duhej më së shumti.

Për Lekën ndjeja respekt të thellë dhe një dashuri të vërtet miqësorë, angazhim e interes të përbashkët që kishim si në shkencë, filozofi e art.

Sa tituj librash e botime të ndryshme i diskutonim së bashku, inteligjenca dhe mirëdashja, energjia dhe kompetenca, sinqeriteti e bujaria e Lekes gjatë shpjegimeve të titujve të ndryshëm më fascinoni shumë e madje edhe më pasuronin me njohuri të reja, për çka fare nuk jam xheloz dhe një gjë të tillë e them më dashuri dhe respekt për një njeri i cili la boshllëk të madh në mua por edhe tek të gjithë ata që e njohën (ani pse disa nuk e pranojnë ndoshta një fakt të tillë). Leka kontribuoj shumë në përhapjen e psikologjis dhe filozofisë dhe ajo që e dallon nga të tjerët është se ai këtë e bëri më vullnet e dashuri pa pasur asnjëherë përfitime. Përfitimi dhe pasuria për të ishte shkenca dhe dashuria, e vullneti i tij ishte që me këto njohuri ti pajiste të gjithë ata që kishin nevojë dhe ishin të pasionuar në filozofi e psikologji.

Ai e donte të mirën dhe të bukurën, shkencën, artin dhe traditat. Ishte i gatshëm që për këto të fliste me orë të tëra pa u lodhur, por në anën tjetër ata që e dëgjonin nuk lodheshin fare, por mezi prisnin një takim të dytë me këtë njeri i cili reflektonte shumë pozitivitet.

Ëndrrat i lidhte me veprime konkrete, dhe ideja e tij ishte se idealet arrihen përmes aftësive të organizuar mirë duke e futur gjithherë në funksion logjikën. Unë këto i kuptoja dhe i ndjeja thellë në shpirt, nuk kisha se si ndryshe, ishim gati të pandashëm për rreth 4 vite radhazi. Kishte ide të qarta politike të cilat as sot e kësaj dite nuk kanë arritur të futën në praktikë, e po që se do të arrihet ndonjëherë të futën në praktikë sigurisht se ato ide do të lulëzonin shumë shpejt dhe do të gjenin përkrahje nga të gjithë...

Netët e gjata në biseda me të për mua vazhdojnë të mbesin si udhërrëfyes për të ardhmen time.

Për fat të keq fati deshi që ky njeri të ndahet fizikisht nga ne, ai vdiq para kohe. Ky njeri kishte për të vlerësuar e eksploruar shumë e shumë gjëra që për mua me humbjen e tij do të mbesin pa shpjegim adekuat, ngase shpjegimi i tij ishte sugjestionues i ndritshëm dhe shumë real.

Kishim shumë tipare të përbashkëta, këto tipare edhe na bashkuan për gati 4 vite radhazi.

Shpresoi që Mbretëria e Perëndisë, mbretëria e së vërtetës e bukurisë dhe e paqes i ka rezervuar një vend shpirtit të tij të madh..., pa dyshim se kështu duhet të ndodhë.

(26.03.2016)