Nga: Avni Jashari
Imagjinoni një luftë titanike për pushtimin e botës në të cilën Rusia neo-imperialiste e Putinit ka një mbështetje gati absolute, në anën tjetër kandidatit për president të SHBA-ve nga kampi republikan e vlerëson Putinin si një shembull për ta imituar. Krahasimi i kësaj është i pabarabartë. Edhe pse në realitet ambiciet e deklaruara, si kriza ekonomike nuk mund të mbështesin ambiciet e Putinit dhe mbështetësve të tij patriot, ku do ta paguajnë një çmim social, ndërkaq rritja e SHBA-ve do të lejoj vendin që ta mbaj primatin për dekada të tëra pavarësisht ngurrimit të udhëheqësve të saj. (Lexo: SHBA)
Në një kuptim kjo është pika më e lartë e populizmit që është në rritje po thuaj në të gjitha pjesët e botës. Ajo që ka rëndësinë këtë rast është thjeshtësia e mesazhit, përkundër faktit që është vështirë i realizuar. Në këtë kontekst rusët dhe amerikanët kanë filluar ta luajnë lojën e vjetër të tyre të cilën e kishin ndërprerë me fundin e Luftës së Ftohtë. Konflikti në Siri ka shkaktuar ngrirje absolute të raporteve mes dy superfuqive botërore. Amerikanët nuk janë më pak të përfshirë se rusët, bombardojnë, kanë forca speciale në terren që mbështesin opozitën e cila do rrëzimin e regjimit të Asadit. Përndryshe, nga rusët këta të fundit bombardojnë vetëm ISIS-n, nuk e luftojnë direkt regjimin dhe kanë shumë dyshime në lidhje me cilësitë e rebelëve të cilët i mbështesin. Ndryshe Barack Obama ka mbajtur gjithmonë një distancë të caktuar, kurse Vladimir Putin është zhytur deri në fyt në këtë konflikt.
Siria pra tani është vetëm një nga teatrot e betejës, kur kjo betejë tanimë është bërë globale si në kohërat e vjetra.”Perëndimi duhet që ta kuptoj se kjo nuk vjen vetëm si rezultat i një Rusie autoritare e nacionaliste”, thotë Dimitri Trenin analist dhe eksperti kryesor i marrëdhënieve mes dy vendeve (SHBA – Rusi). “Historia evropiane tregon se në fund të një lufte të madhe, paaftësia për të krijuar një rend ndërkombëtar të pranueshëm të mundur është duke çuar në një cikël të ri të konkurrencës. Lufta e Ftohtë ishte një konflikt i madh ku Bashkimi Sovjetik mbeti humbësi kryesor.” thotë Trenin.
Lufta e Ftohtë, konflikti i madh ku Bashkimi Sovjetik humbi
E tëra fillon me poshtërimin e Gjermanisë në vitin 1918, e cila rikthehet me e rrezikshme se kurrë më parë në vitin 1939. Historia nuk përsëritet në mënyrë metodike por pothuajse, në rastin e ideologjisë marksiste Putini e ka zëvendësuar me populismin autoritar. Për pjesën tjetër, mbetet arsyeja e njëjtë me një vendosmëri të pa luhatur, që si alternativë duan të jetë pikërisht Amerika me çdo kusht. Pjesa më shqetësuese e këtij konfrontimi mbetën kanalet e komunikimit të hapura (interneti, sulmet kibernetike…) gjë që e njëjta nuk kishte ndodhur në vitet 80-ta, si dhe kërcënimi nuklear. A nuk është kredibil kërcënimi i Putinit, i cili ditë me parë anuloi dakordin për uljen e prodhimit të plutonit, një përbërës kyç për prodhimin e bombave atomike. Nga kriza e Ukrainës nuk është hera e parë që presidenti rus pretendon ta ndryshoi balancën bërthamore në një mënyrë apo tjetrën.
Të krijosh në mënyrë të çuditshme një Apokalips potencial në botë, duke krijuar një armë absolute të shkatërrimit e cila nuk duhej kurrë të përdorej, është sikur ta shkelësh një kod të shenjtë dhe të paprekshëm, sikurse ta kaloni një vijë përtej së cilës askush nuk e di vërtet çfarë ka. Vetëm përdorimi efektiv i bombës është më i rrezikshëm se kaq. Me gjithë rritjen e nivelit të konfrontimit, SHBA-të dhe Rusia nuk kanë ndërmend ta rrisin arsenalin në këtë aspekt, të ndalur në 1550 mbushje operacionale secili. Por këtu hynë në garë përmirësimi i tyre teknologjik: më lirë, më saktë, më vdekjeprurës…Amerikanët shpenzojnë 348 miliardë dollarënë vit, statistika këto deri në fund të vitit 2014, rusët po i thajnë gradualisht resurset e tyre (duke ju referuar ekspertëve të këtij lëmi). Pa i përmendur kërkimet e të dyja palëve rreth raketave balistike “Hypersonic” që në fakt nuk është një armë bërthamore. Kjo ka një kokërakete konvencionale e cila është projektuar enkas për ti shkatërruar stoqet e kundërshtarëve, pjesë kjo e sistemit të “balancimit bërthamor”.
Kërcënimet e mundshme mbesin të njëjtat si gjithmonë, vetëm dija që të mos mund ta shkatërroi tjetrin pa qenë edhe vet i shkatërruar, në një formë e parandalon katastrofën. Me një përkeqësim serioz, nga viti 2014 me përfundimin e partneritetit NATO – Rusi, mungon një kanal lidhshmërie që do të parandalonte keqkuptimet dhe incidentet e mundshme. Qiejt dhe Deti Baltik kurrë nuk kanë qenë më të mbushur me aq avion dhe anije lufte. Ndërkaq edhe më e rrezikshme është Siria, ku rusët dhe amerikanët janë fizikisht në fushën e betejës. Do të ishte shkatërruese nëse mesazhi populist do të përpiqej që ta lehtësoi këtë sezonë të rrezikshme politike.
(20.10.2016)
venerdì 21 ottobre 2016
Kosova, vendi im që po falet
Nga: Avni Jashari
Vizita e nënpresidentit amerikan Biden kaloi si e përgjumur duke krahasuar vizitat e krerëve të lartë amerikanë të mëhershëm e po ashtu edhe vizitën e parë që kishte Biden në Kosovë gjatë vitit 2009.
Sigurisht që qytetarit të Kosovës më pak i bëjnë përshtypje vizitat e tilla protokollare të cilat si synim kanë vetëm një panoramë mashtrimi e në esencë populli mbetet me preokupimet dhe sfidat që i ka dhe e rrethojnë çdo ditë.
Është kulminante ndërkaq emërimi i rrugës në emrin e të birit të Biden, Beau Biden dhe kjo edhe një herë tregon miqësinë e paepur që ne kemi me shtetin mik amerikan.
Vendi ynë po kalon një fazë kur as qeni të zoti nuk po e njeh. Aferat e përgjimeve që po dalin çdo dit sikur telenovelat e shteti të Hugo Chavez, Venezuela, thuajse i kanë turbulluar popullin dhe qytetarin e thjesht dhe është kah mendon se a të dal në rrugë apo thjesht të ikë diku ku ardhmëria e fëmijëve t’ jetë premtuese e jo që edhe filizat që vinë pas të infektohen me vullgarizma që po i dëgjojmë çdo ditë të zotit.
Punësimi po dihet se si shkon në Kosovë (edhe pse përafërsisht kjo gjë veç ka qenë e çartë). Sot në Kosovë as pastrues nuk mund të punësohesh po të mos jesh militant i ndonjë partie me ndikim në vendimmarrje siç janë PDK e LDK.
Në tërë këtë amulli që thjesht po qëndrojmë si në gjumë letargjik, tentohet që Kosova të copëtohet ende me demarkacion dhe me asociacion të pakicave serbe. Pavarësisht debateve e fakteve që sollën profesorë, akademikë, historianë, politikanë, gazetarë e qytetarë të thjesht se Kosovës me këtë demarkacion po i shkojnë në dëm më tepër se 8000 hektar tokë, kjo po bie në vesh të shurdhër dhe edhe vet Presidenti i shtetit mbrëmë kërkoi të votohet dhe gjoja Kosova po u dashka me zgjedh liberalizimin e jo izolimin. Po të ishte i sinqertë z. Thaçi fjala e tij korrekte ishte dashtë të jetë kështu, dhe pas saj do ta kishte përkrahjen e tërë qytetarëve besoj, thjesht ai mbrëmë është dashur ta tregoi realitetin dhe të thotë: Të dashur bashkëkombës të mijë, demarkacioni duhet të votohet i tillë, jo për faktin se është i tillë, po për faktin se faktori ndërkombëtar dhe SHBA-të po kërkojnë një gjë të tillë nga ne ngase kjo lidhet ngushtë me anëtarësimin e Malit të Zi në NATO, kështu po kërkojnë ata që na çliruan nga kthetrat e makinerisë serbe…Po t’i thoshte Presidenti këto mbrëmë sigurisht se do ta arrinte një përkrahje që nuk e kishte gëzuar e as që do ta gëzoj ndonjëherë, por ai vazhdoi me retorikën duke na hedh hi syve dhe siç kishte thënë me një incizim duke luajtur k… me ne (popullin).
Toka e Kosovës është e pa dhimbshme për ndërkombëtarët, kështu ka qenë edhe në të kaluarën, kështu ka qenë edhe në kohën kur Hasan Prishtina i bënte presion pozitiv Ismail Qemalit e ai i kishte futur veshtë në lesh sikur sot i kanë futur Isa e Hashimi. Toka e Kosovës është e pa vlefshme edhe për personat që po ju dalin aferat “Pronto” për çdo ditë të cilët nuk shohin gjë tjetër përveç pasurimit të tyre individual e klanor.
Sot qytetari i Kosovës është tejet i lodhur, i mërzitur e rraskapitur nga të gjitha e më së shumti nga jeta ekonomike e sociale të cilën e kanë sjell këta persona që kanë qeverisur me vendin. Pritjet e qytetarëve janë të kota, për arsye se ata sot nuk shohin mbështetjen tek askush. Dëshpërimi thellohet kur faktori ndërkombëtar me në krye SHBA-të vazhdon t’i mbështes këto “elita” në vendin tonë dhe në horizont nuk duket asgjë pozitive për ne. E kaluara, e tashmja dhe e ardhmja e këtij vendi është e infektuar dhe shërimi do kohë dhe punë, punë për të cilën nuk po bëhet dhe as që po mundohet dikush ta bëjë.
Qytetarët e Kosovës dhe toka jonë janë të parëndësishme për SHBA-të, Gjermaninë, Italinë, Francën etj. Ndërkaq do të duhej të ishin të rëndësishme për kastën tonë politike, e që fatkeqësisht kasta jonë politike (me përjashtim të një pjese) është e zhytur në krim, korrupsion, shantazh etj., dhe të tillët janë në gjendje ta falin edhe gjysmën e më tepër të vendit për komoditetin e tyre personal.
I ndjeri poeti ynë, Ali Podrimja thotë: “Kosova është gjaku im që nuk falet”, e unë sot i gjalli nga varri i drejtohem poetit, se Kosova është vendi ynë që po falet, dhe ne nuk po jemi në gjendje ta mbrojmë atë.
(19.08.2016)
Vizita e nënpresidentit amerikan Biden kaloi si e përgjumur duke krahasuar vizitat e krerëve të lartë amerikanë të mëhershëm e po ashtu edhe vizitën e parë që kishte Biden në Kosovë gjatë vitit 2009.
Sigurisht që qytetarit të Kosovës më pak i bëjnë përshtypje vizitat e tilla protokollare të cilat si synim kanë vetëm një panoramë mashtrimi e në esencë populli mbetet me preokupimet dhe sfidat që i ka dhe e rrethojnë çdo ditë.
Është kulminante ndërkaq emërimi i rrugës në emrin e të birit të Biden, Beau Biden dhe kjo edhe një herë tregon miqësinë e paepur që ne kemi me shtetin mik amerikan.
Vendi ynë po kalon një fazë kur as qeni të zoti nuk po e njeh. Aferat e përgjimeve që po dalin çdo dit sikur telenovelat e shteti të Hugo Chavez, Venezuela, thuajse i kanë turbulluar popullin dhe qytetarin e thjesht dhe është kah mendon se a të dal në rrugë apo thjesht të ikë diku ku ardhmëria e fëmijëve t’ jetë premtuese e jo që edhe filizat që vinë pas të infektohen me vullgarizma që po i dëgjojmë çdo ditë të zotit.
Punësimi po dihet se si shkon në Kosovë (edhe pse përafërsisht kjo gjë veç ka qenë e çartë). Sot në Kosovë as pastrues nuk mund të punësohesh po të mos jesh militant i ndonjë partie me ndikim në vendimmarrje siç janë PDK e LDK.
Në tërë këtë amulli që thjesht po qëndrojmë si në gjumë letargjik, tentohet që Kosova të copëtohet ende me demarkacion dhe me asociacion të pakicave serbe. Pavarësisht debateve e fakteve që sollën profesorë, akademikë, historianë, politikanë, gazetarë e qytetarë të thjesht se Kosovës me këtë demarkacion po i shkojnë në dëm më tepër se 8000 hektar tokë, kjo po bie në vesh të shurdhër dhe edhe vet Presidenti i shtetit mbrëmë kërkoi të votohet dhe gjoja Kosova po u dashka me zgjedh liberalizimin e jo izolimin. Po të ishte i sinqertë z. Thaçi fjala e tij korrekte ishte dashtë të jetë kështu, dhe pas saj do ta kishte përkrahjen e tërë qytetarëve besoj, thjesht ai mbrëmë është dashur ta tregoi realitetin dhe të thotë: Të dashur bashkëkombës të mijë, demarkacioni duhet të votohet i tillë, jo për faktin se është i tillë, po për faktin se faktori ndërkombëtar dhe SHBA-të po kërkojnë një gjë të tillë nga ne ngase kjo lidhet ngushtë me anëtarësimin e Malit të Zi në NATO, kështu po kërkojnë ata që na çliruan nga kthetrat e makinerisë serbe…Po t’i thoshte Presidenti këto mbrëmë sigurisht se do ta arrinte një përkrahje që nuk e kishte gëzuar e as që do ta gëzoj ndonjëherë, por ai vazhdoi me retorikën duke na hedh hi syve dhe siç kishte thënë me një incizim duke luajtur k… me ne (popullin).
Toka e Kosovës është e pa dhimbshme për ndërkombëtarët, kështu ka qenë edhe në të kaluarën, kështu ka qenë edhe në kohën kur Hasan Prishtina i bënte presion pozitiv Ismail Qemalit e ai i kishte futur veshtë në lesh sikur sot i kanë futur Isa e Hashimi. Toka e Kosovës është e pa vlefshme edhe për personat që po ju dalin aferat “Pronto” për çdo ditë të cilët nuk shohin gjë tjetër përveç pasurimit të tyre individual e klanor.
Sot qytetari i Kosovës është tejet i lodhur, i mërzitur e rraskapitur nga të gjitha e më së shumti nga jeta ekonomike e sociale të cilën e kanë sjell këta persona që kanë qeverisur me vendin. Pritjet e qytetarëve janë të kota, për arsye se ata sot nuk shohin mbështetjen tek askush. Dëshpërimi thellohet kur faktori ndërkombëtar me në krye SHBA-të vazhdon t’i mbështes këto “elita” në vendin tonë dhe në horizont nuk duket asgjë pozitive për ne. E kaluara, e tashmja dhe e ardhmja e këtij vendi është e infektuar dhe shërimi do kohë dhe punë, punë për të cilën nuk po bëhet dhe as që po mundohet dikush ta bëjë.
Qytetarët e Kosovës dhe toka jonë janë të parëndësishme për SHBA-të, Gjermaninë, Italinë, Francën etj. Ndërkaq do të duhej të ishin të rëndësishme për kastën tonë politike, e që fatkeqësisht kasta jonë politike (me përjashtim të një pjese) është e zhytur në krim, korrupsion, shantazh etj., dhe të tillët janë në gjendje ta falin edhe gjysmën e më tepër të vendit për komoditetin e tyre personal.
I ndjeri poeti ynë, Ali Podrimja thotë: “Kosova është gjaku im që nuk falet”, e unë sot i gjalli nga varri i drejtohem poetit, se Kosova është vendi ynë që po falet, dhe ne nuk po jemi në gjendje ta mbrojmë atë.
(19.08.2016)
giovedì 14 luglio 2016
Politikat destruktive po rrezikojnë vendin
Nga: Avni Jashari
Protesta, e skena të ndryshme në qytetet e Kosovës e sidomos në kryeqendër, në Prishtinë, kohë më parë i mbushën faqet e mediave kombëtare e ndërkombëtare. Demarkacioni si dhe asociacioni i komunave serbe ishin dy gjëra bazike që ngrehën në këmbë një masë të madhe të popullatës, madje këto dy kauza e bashkuan edhe opozitën me gjithë brishtësitë që kishte brenda këtij bashkëpunimi.
Politikanët dhe politikat e tyre destruktive e kanë sjell Kosovën buzë greminës, sot në vendin tonë si në zonat rurale e po ashtu edhe urbane ju vije për të vjell vetëm nëse përmendët fjala politikë, diçka që tek ta asocion menjëherë me korrupsion, krim, shantazh, gënjeshtër e të gjitha të zezat.
Se ne si vend kaluam nëpër të gjithë ato gjëra që popuj të rrallë në botë kanë kaluar tmerre e terrore të tilla kjo nuk do diskutim, por se sot gjyshërit e baballarët tanë të thirrën në vlerat e një ish/ Jugosllavie dhe të një prijësi siç ishte Tito, është kulmi i turpit që duhet ta mbajnë në ndërgjegjeje të gjithë këta pushtetarë që e kanë katandis vendin tonë dhe e kanë sjell në një pikë ku vërtetë rimëkëmbja do punë dhe sfida të paparashikuara.
Sot sërish për të mirën e dikujt dhe për politika puro shkatërruese pretendohet të sillet sërish në Kuvendin e Kosovës çështja e demarkacionit dhe të votohet po ashtu pa ndërhyrje. Ambasadori i Britanisë së Madhe në Kosovë sot ka kërkuar që për këtë çështje të ketë debat qeveritar. Nuk është se neve po na shtyn faktori ndërkombëtar me zor të nënshkruajmë diçka të dëmshme si rasti i asociacionit të komunave më shumicë serbe ose demarkacioni, janë politikat destruktive ato të cilat na kanë sjell sot këtu ku jemi, këto politika interes primar e kanë pas dhe e kanë pasurimin individual e klanor, ndërkaq rregullimin e sistemit ekonomiko social fare nuk e kanë pasur e as që e kanë në platformat e tyre të shtet ndërtimit.
Në një shkrim autorial akademik Kraja ndër tjera thotë së në Kosovë kurrë nuk ka pasur më shumë amoralitet dhe kaq mungesë vlerash njerëzore, kaq shumë prirje kriminale dhe kaq shumë shfytyrim njerëzor, kaq shumë erozion të brendshëm dhe kaq shumë degradim kolektiv dhe individual. Nuk ka pasur kurrë kaq shumë krim, drogë, prostitucion, trafikim, gënjeshtra, hajni, korrupsion, imoralitet, hipokrizi…, këto pashmangshëm i ka sjell politika dhe politikanët tanë destruktiv, të pa shkollë dhe anti atdhetar, se po të ishin sado pak atdhetar sot Kosova kishte me ngja me një vend të mirëfilltë demokratik e stabil.
Sot është momenti dhe koha që të gjithë qytetarët e këtij vendi ti thonë jo Demarkacionit ti thonë jo politikave shkatërruese, ti thonë jo të gjitha të këqijave.
Protesta masive duhet të ketë tani dhe ato nuk guxojnë të kenë ngjyrime politike sepse me këto të fundit u dëshmua se ato tentuan të manipulohen për poena politik. Kosova nuk ka tokë për të falë për qejfe të dikujt, Kosova nuk është tokë për trafikim të qarqeve të ndryshme politiko-kriminale. Ne gradualisht tutje po zhytemi në baltën e cila ka përpij të gjithë trupin tonë dhe vetëm koka në ka mbetur ende jashtë saj. Të mendojmë secili nga ne pra me kokë e cila ende nuk na është baltosur nga këto ndyrësira politike e frazeologji që bëhen sa për sy e faqe dhe sa për ti mbush mediat me përralla e rrena të kota.
Sot duhet të mendojmë dhe njëherë e përgjithmonë ti themi JO kësaj gjendje të cilën nuk e kishim imagjinuar asnjëherë dhe nuk e kishim pas as në ëndërr. Kosova dhe populli i saj në përgjithësi duhet të jetë zëri i vetëm opozitar i të gjithë këtyre matrapazëve të cilët kanë lënduar dhe kanë shkatërruar ëndrrën tonë dhe atdhedashurinë që kishim dikur.
(12.07.2016)
Nepotizmi ka ngufatur Kosovën
Nga: Avni Jashari
Jemi dëshmitar tash e sa kohë që vendi ynë ka ngecur në shumë fusha. Varfëria dhe kriza ekonomiko- sociale sa po vjen e po shtohet në vendin tonë. Këto plagë të pashëruara që nga lufta e së këndejmi e kanë një përgjigjeje, ajo është nepotizmi të cilin e kan instaluar pushtetarët tanë e që nga paslufta e i cili ka lulëzuar e po lulëzon ende ku është bërë si një kancer i pashëruar për këtë shoqëri.
Pushtetarët tanë nuk kanë hezituar që në vende kyçe t`i vendosin të afërmit e tyre, si vëllezërit, kushërinjtë e dajallarët. Këta të fundit kanë pasur dhe kanë komoditetin që të emërojnë persona në ato kompani shtetërore, gjysmë të privatizuara e të privatizuara pa kurrfarë kriteri dhe pa asnjë eksperiencë relevantë në të cilën është emëruar p.sh. X-Y personi nga “vëllezërit” e pushtetarëve.
Gjendja kaotike në të cilën gjendet Kosova ta jep një përshtypje e cila pak a shumë i ngjanë Italisë së viteve 70, 80 e 90-ta, ku krimi, korrupsion e mafia shtetërore janë instaluar në të gjitha porët jetësore.
Kjo gjendje që sa vjen e rëndohet ka irrituar tej mase studentë, mjek, arsimtar, pensioner, bujq, amvise etj. të cilët tanimë nuk po gjejnë mbështetje te asnjë subjekt politik parlamentar ku si pozitë si opozitë luftojnë dhe punojnë për interesat e tyre të ngushta partiake e klanore.
Nëse kështu vazhdohet, fatkeqësisht revolta qytetare herët apo vonë ka me qenë e pashmangshme dhe tejet e dhimbshme. Bashkësia Ndërkombëtare dhe tërë faktori ndërkombëtar në përgjithësi duhet ta dijë se kjo elitë politike e sundimtare që ka qeverisur e ende po qeveris me vendin e ka sjell mjerimin e skajshëm në të gjitha poret jetësore në vend.
Janë po këta njerëz që me nepotizëm, korrupsion, shantazh e të gjitha matrapazllëqet që kanë bërë e po bëjnë e kanë lënë anash këtë shoqëri e cila do të mundte të ishte përkrah shteteve më të zhvilluara në Europë.
Çrrënjosja e nepotizmit duhet të jetë në fokusin e të gjithë atyre që duan ta ndryshojnë këtë vend për të mirë, këtu duhet me do e mos edhe ndihma e faktorit ndërkombëtar dhe ShBA-ve, të cilat kanë ndihmuar e investuar që Kosova të ketë institucione kredibile e jo ‘Vllaznillëk’ e familjarizim duke e degraduar shtetin dhe duke vjedhur paranë publike.
E tëra kjo duhet ta ketë një fund, e fundi nuk është i largët ngase tanimë të gjithë janë të lodhur e lodhja e tepruar shpesh manifestohet me ‘tërbim’ të tmerrshëm.
(20.06.2016)
lunedì 16 maggio 2016
Shteti trampolinë e pozitës dhe opozitës
Nga: Avni Jashari
Në Kosovë pavarësisht që ditë ma parë morëm dy lajme të mira, njërën për anëtarësim në UEFA dhe tjetra dritën jeshile për liberalizim vizash nga KE, populli po vazhdon të mbetët me problemet e njëjta, me sfida të njëjta dhe me tradhti të njëjta nga elita politike.
Qarjet e opozitës vetëm ditë më parë e cila quhej si e bashkuar, kanë vënë në dyshim shumë përkrahës të një kauze e cila dukej shumë afër në horizont.
Ditën e zgjedhjes së Thaçit president i Kosovës, shumë përkrahës të ndryshimeve apo të atillë që mbështesnin opozitën në një rrugëtim ndryshe, u zbehen me mënyrën se si Vetëvendosje me në krye ish liderin e saj Albin Kurti doli dhe filloi dhunën me koktej molotovi, dhunë kjo që u hapi rrugë policisë së Kosovës që t`i shpartalloi protestuesit, e jo vetëm kaq, policia largoi edhe tendat nga Sheshi Skënderbeu të cilat nga media kombëtare e ndërkombëtare u paragonuan sikurse revolucioni portokalli në Ukrainë. Ngadalë dhe në mënyrë spontane me këtë mënyrë do të vazhdonte rrugëtimi deri në rrëzimin e qeverisë.
Sjelljet e një grupi të vogël të protestuesve atë ditë të cilëve u printe ish lideri i VV-së e prishën tërë këtë pikturë e cila thuajse ishte në përfundimin e saj dhe të cilës tani i mungonin vetëm edhe disa finesa. Në Sheshin ku ishin të vendosura tendat, pak më vonë dolën përkrahësit e pozitës dhe festuan, dhe nga një prizëm kjo dukej se protesta ishte si ishte deri në zgjedhjen e Thaçit president dhe të njëjtat u ndalën pas zgjedhjes së tij, ku Sheshi Skënderbe u pastrua dhe tani i njëjti ishte bërë arenë festimi.
Si është e mundur të ndodhte kjo! Si u bë që nga ajo ditë e tutje më nuk pati protesta! Si u bë që nga ajo ditë “humbi” Albin Kurti dhe për një kohë të gjatë më nuk u shfaq para mediave! Janë këto gjëra që më populli nuk i ha si karremin peshku. Pavarësisht varfërisë e të gjitha të zezave që po thyhen për shpine të këtij populli të mjerë ai ka filluar të zgjohet dhe t`i kuptoj drejt politikat e ndyta, ani pse opozita e bashkuar arriti që të krijoj një simpati e cila siç e ceka edhe më lartë ishte shumë afër synimit të aspiratave, aspirata këto që qytetari i këtij vendi i ndjente në shpirt dhe më çdo kusht priste ndryshimet radikale.
Si është e mundur që tani e tutje t`i besohet kësaj opozite! Kujt t`i besoi tutje qytetari i cili u maltretua me muaj të tërë dhe në fund sa hap e mbyll sytë të gjitha pushuan dhe realiteti mbetet i njëjti! Si kanë fytyrë kjo opozitë të kërkoj votën e qytetarit duke i premtuar ndryshim (për pozitën të mos flasim fare)! Cila kishte me qenë gënjeshtra e radhës që do t`i servohet qytetarit dhe më pas t`i ndodhë e njëjta sikurse me protestat e fundit, ku gjithçka mund të përfundoj me një marrëveshje mes këtyre oponentëve pozitë- opozitë dhe populli të mbetet me gishta në gojë…janë gjëra që nuk kapërdihen dot lehtë, janë gjëra që të shtyn të mendosh seriozisht se a ja vlen më të ndërtosh familje në këtë vend ku gënjeshtra, tradhtia e kamuflimi janë bërë baza të politikave shtetërorë.
Kohe më parë në një shkrim autorial timin pata bërë thirrje për një forcë të re politike, në tërë këtë amulli në të cilën është fut qytetari i këtij vendi sigurisht që një forcë e re politike kishte me pas efekt pozitiv, por jo me njerëz të cilët i kanë ende njollat e partive të cilave u përkisnin kohe më par, jo me njerëz të cilët kanë përfituar dhe pasuruar në kurriz të dikujt tjetër, një force re ku edhe e kisha potencuar, e cila do të ndryshonte protagonizmin e deritanishëm të partive politike. Duke dëgjuar i involvuar në proces të gjithë: fshatarë, qytetar,bujq, punëtorë, pleq, të rijnë etj. Duke u bërë thirrje të gjithëve të marrin pjesë në përkrahjen e një platforme të re politike e cila është rruga e vetme që do t`i shpërbënte forcat e organizuara deri më tani politike. Përfshirja e të gjithë atyre skeptikëve që denjësisht tani do ta ndjenin vetën të përfaqësuar nga krahu i tyre politik, por jo njerëz të cilët e kanë tradhtuar, lënduar e degraduar ëndrrën e pensionistit, ëndrrën e studentit, ëndrrën e bujkut ëndrrën e të gjithë atyre që u sakrifikuan për lirinë e këtij vendi, e ta dini të nderuar “zotërinj” që në këtë mes jeni si pozita ashtu edhe opozita jeni bashkë-vozitës në këtë rrugëtim i cili na ka sjell në këtë pik ku dinjiteti i qytetarit është nëpërkëmbur skajshmërisht, por të jeni të bindur që do t`i vije rendi edhe ndryshimit dhe atë shumë shpejt…, por një ju siguroi që ndryshim nga kjo elitë politike që kemi nuk do të ketë, të mos e gënjejmë vetën ta shohim realitetin në sy dhe të mos na shes më as pozita e as opozita sapunin për djathë.
(12.05.2016)
Në Kosovë pavarësisht që ditë ma parë morëm dy lajme të mira, njërën për anëtarësim në UEFA dhe tjetra dritën jeshile për liberalizim vizash nga KE, populli po vazhdon të mbetët me problemet e njëjta, me sfida të njëjta dhe me tradhti të njëjta nga elita politike.
Qarjet e opozitës vetëm ditë më parë e cila quhej si e bashkuar, kanë vënë në dyshim shumë përkrahës të një kauze e cila dukej shumë afër në horizont.
Ditën e zgjedhjes së Thaçit president i Kosovës, shumë përkrahës të ndryshimeve apo të atillë që mbështesnin opozitën në një rrugëtim ndryshe, u zbehen me mënyrën se si Vetëvendosje me në krye ish liderin e saj Albin Kurti doli dhe filloi dhunën me koktej molotovi, dhunë kjo që u hapi rrugë policisë së Kosovës që t`i shpartalloi protestuesit, e jo vetëm kaq, policia largoi edhe tendat nga Sheshi Skënderbeu të cilat nga media kombëtare e ndërkombëtare u paragonuan sikurse revolucioni portokalli në Ukrainë. Ngadalë dhe në mënyrë spontane me këtë mënyrë do të vazhdonte rrugëtimi deri në rrëzimin e qeverisë.
Sjelljet e një grupi të vogël të protestuesve atë ditë të cilëve u printe ish lideri i VV-së e prishën tërë këtë pikturë e cila thuajse ishte në përfundimin e saj dhe të cilës tani i mungonin vetëm edhe disa finesa. Në Sheshin ku ishin të vendosura tendat, pak më vonë dolën përkrahësit e pozitës dhe festuan, dhe nga një prizëm kjo dukej se protesta ishte si ishte deri në zgjedhjen e Thaçit president dhe të njëjtat u ndalën pas zgjedhjes së tij, ku Sheshi Skënderbe u pastrua dhe tani i njëjti ishte bërë arenë festimi.
Si është e mundur të ndodhte kjo! Si u bë që nga ajo ditë e tutje më nuk pati protesta! Si u bë që nga ajo ditë “humbi” Albin Kurti dhe për një kohë të gjatë më nuk u shfaq para mediave! Janë këto gjëra që më populli nuk i ha si karremin peshku. Pavarësisht varfërisë e të gjitha të zezave që po thyhen për shpine të këtij populli të mjerë ai ka filluar të zgjohet dhe t`i kuptoj drejt politikat e ndyta, ani pse opozita e bashkuar arriti që të krijoj një simpati e cila siç e ceka edhe më lartë ishte shumë afër synimit të aspiratave, aspirata këto që qytetari i këtij vendi i ndjente në shpirt dhe më çdo kusht priste ndryshimet radikale.
Si është e mundur që tani e tutje t`i besohet kësaj opozite! Kujt t`i besoi tutje qytetari i cili u maltretua me muaj të tërë dhe në fund sa hap e mbyll sytë të gjitha pushuan dhe realiteti mbetet i njëjti! Si kanë fytyrë kjo opozitë të kërkoj votën e qytetarit duke i premtuar ndryshim (për pozitën të mos flasim fare)! Cila kishte me qenë gënjeshtra e radhës që do t`i servohet qytetarit dhe më pas t`i ndodhë e njëjta sikurse me protestat e fundit, ku gjithçka mund të përfundoj me një marrëveshje mes këtyre oponentëve pozitë- opozitë dhe populli të mbetet me gishta në gojë…janë gjëra që nuk kapërdihen dot lehtë, janë gjëra që të shtyn të mendosh seriozisht se a ja vlen më të ndërtosh familje në këtë vend ku gënjeshtra, tradhtia e kamuflimi janë bërë baza të politikave shtetërorë.
Kohe më parë në një shkrim autorial timin pata bërë thirrje për një forcë të re politike, në tërë këtë amulli në të cilën është fut qytetari i këtij vendi sigurisht që një forcë e re politike kishte me pas efekt pozitiv, por jo me njerëz të cilët i kanë ende njollat e partive të cilave u përkisnin kohe më par, jo me njerëz të cilët kanë përfituar dhe pasuruar në kurriz të dikujt tjetër, një force re ku edhe e kisha potencuar, e cila do të ndryshonte protagonizmin e deritanishëm të partive politike. Duke dëgjuar i involvuar në proces të gjithë: fshatarë, qytetar,bujq, punëtorë, pleq, të rijnë etj. Duke u bërë thirrje të gjithëve të marrin pjesë në përkrahjen e një platforme të re politike e cila është rruga e vetme që do t`i shpërbënte forcat e organizuara deri më tani politike. Përfshirja e të gjithë atyre skeptikëve që denjësisht tani do ta ndjenin vetën të përfaqësuar nga krahu i tyre politik, por jo njerëz të cilët e kanë tradhtuar, lënduar e degraduar ëndrrën e pensionistit, ëndrrën e studentit, ëndrrën e bujkut ëndrrën e të gjithë atyre që u sakrifikuan për lirinë e këtij vendi, e ta dini të nderuar “zotërinj” që në këtë mes jeni si pozita ashtu edhe opozita jeni bashkë-vozitës në këtë rrugëtim i cili na ka sjell në këtë pik ku dinjiteti i qytetarit është nëpërkëmbur skajshmërisht, por të jeni të bindur që do t`i vije rendi edhe ndryshimit dhe atë shumë shpejt…, por një ju siguroi që ndryshim nga kjo elitë politike që kemi nuk do të ketë, të mos e gënjejmë vetën ta shohim realitetin në sy dhe të mos na shes më as pozita e as opozita sapunin për djathë.
(12.05.2016)
domenica 27 marzo 2016
Shokut që iku shpejt
Nga: Avni Jashari
Në memorie të shokut tim të paharruar, Muhamed Shkodra – LEKA
Nuk arri dot që t`i fsheh emocionet e mia, sa here që stina e pranverës troket në prag dhe ku fushave e livadheve fillon të ju vijë aromë freskie, e ku pemët mugullojnë. Kjo stinë ma rrëmbeu shokun tim i cili u shua atëherë kur na duhej më së shumti.
Për Lekën ndjeja respekt të thellë dhe një dashuri të vërtet miqësorë, angazhim e interes të përbashkët që kishim si në shkencë, filozofi e art.
Sa tituj librash e botime të ndryshme i diskutonim së bashku, inteligjenca dhe mirëdashja, energjia dhe kompetenca, sinqeriteti e bujaria e Lekes gjatë shpjegimeve të titujve të ndryshëm më fascinoni shumë e madje edhe më pasuronin me njohuri të reja, për çka fare nuk jam xheloz dhe një gjë të tillë e them më dashuri dhe respekt për një njeri i cili la boshllëk të madh në mua por edhe tek të gjithë ata që e njohën (ani pse disa nuk e pranojnë ndoshta një fakt të tillë). Leka kontribuoj shumë në përhapjen e psikologjis dhe filozofisë dhe ajo që e dallon nga të tjerët është se ai këtë e bëri më vullnet e dashuri pa pasur asnjëherë përfitime. Përfitimi dhe pasuria për të ishte shkenca dhe dashuria, e vullneti i tij ishte që me këto njohuri ti pajiste të gjithë ata që kishin nevojë dhe ishin të pasionuar në filozofi e psikologji.
Ai e donte të mirën dhe të bukurën, shkencën, artin dhe traditat. Ishte i gatshëm që për këto të fliste me orë të tëra pa u lodhur, por në anën tjetër ata që e dëgjonin nuk lodheshin fare, por mezi prisnin një takim të dytë me këtë njeri i cili reflektonte shumë pozitivitet.
Ëndrrat i lidhte me veprime konkrete, dhe ideja e tij ishte se idealet arrihen përmes aftësive të organizuar mirë duke e futur gjithherë në funksion logjikën. Unë këto i kuptoja dhe i ndjeja thellë në shpirt, nuk kisha se si ndryshe, ishim gati të pandashëm për rreth 4 vite radhazi. Kishte ide të qarta politike të cilat as sot e kësaj dite nuk kanë arritur të futën në praktikë, e po që se do të arrihet ndonjëherë të futën në praktikë sigurisht se ato ide do të lulëzonin shumë shpejt dhe do të gjenin përkrahje nga të gjithë...
Netët e gjata në biseda me të për mua vazhdojnë të mbesin si udhërrëfyes për të ardhmen time.
Për fat të keq fati deshi që ky njeri të ndahet fizikisht nga ne, ai vdiq para kohe. Ky njeri kishte për të vlerësuar e eksploruar shumë e shumë gjëra që për mua me humbjen e tij do të mbesin pa shpjegim adekuat, ngase shpjegimi i tij ishte sugjestionues i ndritshëm dhe shumë real.
Kishim shumë tipare të përbashkëta, këto tipare edhe na bashkuan për gati 4 vite radhazi.
Shpresoi që Mbretëria e Perëndisë, mbretëria e së vërtetës e bukurisë dhe e paqes i ka rezervuar një vend shpirtit të tij të madh..., pa dyshim se kështu duhet të ndodhë.
(26.03.2016)
Në memorie të shokut tim të paharruar, Muhamed Shkodra – LEKA
Nuk arri dot që t`i fsheh emocionet e mia, sa here që stina e pranverës troket në prag dhe ku fushave e livadheve fillon të ju vijë aromë freskie, e ku pemët mugullojnë. Kjo stinë ma rrëmbeu shokun tim i cili u shua atëherë kur na duhej më së shumti.
Për Lekën ndjeja respekt të thellë dhe një dashuri të vërtet miqësorë, angazhim e interes të përbashkët që kishim si në shkencë, filozofi e art.
Sa tituj librash e botime të ndryshme i diskutonim së bashku, inteligjenca dhe mirëdashja, energjia dhe kompetenca, sinqeriteti e bujaria e Lekes gjatë shpjegimeve të titujve të ndryshëm më fascinoni shumë e madje edhe më pasuronin me njohuri të reja, për çka fare nuk jam xheloz dhe një gjë të tillë e them më dashuri dhe respekt për një njeri i cili la boshllëk të madh në mua por edhe tek të gjithë ata që e njohën (ani pse disa nuk e pranojnë ndoshta një fakt të tillë). Leka kontribuoj shumë në përhapjen e psikologjis dhe filozofisë dhe ajo që e dallon nga të tjerët është se ai këtë e bëri më vullnet e dashuri pa pasur asnjëherë përfitime. Përfitimi dhe pasuria për të ishte shkenca dhe dashuria, e vullneti i tij ishte që me këto njohuri ti pajiste të gjithë ata që kishin nevojë dhe ishin të pasionuar në filozofi e psikologji.
Ai e donte të mirën dhe të bukurën, shkencën, artin dhe traditat. Ishte i gatshëm që për këto të fliste me orë të tëra pa u lodhur, por në anën tjetër ata që e dëgjonin nuk lodheshin fare, por mezi prisnin një takim të dytë me këtë njeri i cili reflektonte shumë pozitivitet.
Ëndrrat i lidhte me veprime konkrete, dhe ideja e tij ishte se idealet arrihen përmes aftësive të organizuar mirë duke e futur gjithherë në funksion logjikën. Unë këto i kuptoja dhe i ndjeja thellë në shpirt, nuk kisha se si ndryshe, ishim gati të pandashëm për rreth 4 vite radhazi. Kishte ide të qarta politike të cilat as sot e kësaj dite nuk kanë arritur të futën në praktikë, e po që se do të arrihet ndonjëherë të futën në praktikë sigurisht se ato ide do të lulëzonin shumë shpejt dhe do të gjenin përkrahje nga të gjithë...
Netët e gjata në biseda me të për mua vazhdojnë të mbesin si udhërrëfyes për të ardhmen time.
Për fat të keq fati deshi që ky njeri të ndahet fizikisht nga ne, ai vdiq para kohe. Ky njeri kishte për të vlerësuar e eksploruar shumë e shumë gjëra që për mua me humbjen e tij do të mbesin pa shpjegim adekuat, ngase shpjegimi i tij ishte sugjestionues i ndritshëm dhe shumë real.
Kishim shumë tipare të përbashkëta, këto tipare edhe na bashkuan për gati 4 vite radhazi.
Shpresoi që Mbretëria e Perëndisë, mbretëria e së vërtetës e bukurisë dhe e paqes i ka rezervuar një vend shpirtit të tij të madh..., pa dyshim se kështu duhet të ndodhë.
(26.03.2016)
Përgjegjësia politike përgjigjja e atentateve terroriste në Europë
Nga: Avni Jashari
Pas atentatit të djeshëm në Bruksel do duhej të ketë një përgjigjeje serioze politike në dy pika: kolaborimi i vërtet ndërmjet shteteve dhe bashkëpunimi me qytetarët.
Terrorizmi, siç edhe po duket, nuk luftohet dot me masa të rrepta sigurie të cilat natyrisht në disa raste janë të pashmangshme. Terrorizmi luftohet me inteligjencë, me infiltrime, me njohuri, me shkëmbim informatash…ky edhe do të kishte me qenë niveli i parë. Të gjithë kryetarët e qeverive europiane që folën dje dhe po vazhdojnë edhe sot, pas masakrës së kryeqendrës Europiane, kanë cituar nevojën për tu bashkuar, nevojën e solidarizimit. Disa, si p.sh. kryeministri italian, Matteo Renzi, i kanë bërë thirrje BE-së për t`i përmbushur përgjegjësit e saj. Thanë realisht të vërtetën, Bashkimi Europian, kështu si është, nuk ka praktikisht asnjë eksperience në këtë fushë, shtetet ndoshta një nga një e kanë thënë dhe po e thonë të tyren në mënyrë juridike dhe me frazeologji të tilla edhe janë të stërmbushura mediat anekënd Europës, por bashkëpunimin në praktik , në realitet po duket shumë i mangët.
Agjencitë sekrete duket se janë xheloze në informatat e tyre, ndoshta kalojnë diçka kundrejt shteteve mike (për të referuar madje se sa janë të spiunuar gabimisht) dhe pikërisht këtu është thelbi, nuk bëjnë punën se bashku, mozaiku po mbetët gjithnjë i zbrazët nga mos bashkëpunimi mes tyre, një informatë e parëndësishme në Slloveni të njëjtën do ta gjeni në Austri në Francë apo Gjermani, e cila mundë edhe të jap një pistë vendimtare. Në rastin e Belgjikës të gjithë, burra, armë, eksploziv, kanë udhëtuar nëpër mes Europoës dhe kanë kaluar kufij, kontrolle, dhe më vonë zbulohet se asgjë nuk ishte vënë në sistem, se një indedifikim i policisë austriake nuk erdhi kurrë tek ajo belge apo franceze.
Krerët e shteteve të qeverive europiane që po bëjnë thirrje për solidaritet dhe unitet duhet që vërtet t`a bëjnë një hap drejt bashkëpunimit, një gjë e tillë është në dorën e tyre e jo në dorën e Komisionit Europian, Jean-Claude Juncker. Janë pikërisht krerët e qeverive që mundën me të vërtet të nisin një cikël të drejtë në këtë aspekt.
Pastaj aspekti i dytë, qytetarët. Presidenti Francez, Francios Hollande tha: duhen ligje të reja të cilat në të njëjtën kohë e mbrojnë sigurinë dhe lirinë. Shpesh këto gjëra janë të kufizuara njëra me tjetrën, siguria më e madhe do të thotë më shumë kontroll, që nënkupton lëvizjen e lirë të kufizuar, sekuestrimi i një lodre pistolete nga një fëmije 5 vjeçar në aeroportet evropiane është kontroll i rreptë sipas jush…! Për këtë arsye duhet bashkëpunimi, politika duhet t`a bëjë punën e saj, t`i marr përsipër përgjegjësitë e saj, gjithherë duke gjetur koncenzus me qytetarët, në të kundërtën mekanizmi i sigurisë nuk do të mund kurrë të funksionoi, kjo do t`i jap tutje frymë kokëfortësive, rrugëve verbuese e mbi të gjitha intoleranca e panevojshme do t`i marr të gjitha përsipër.
(23.03.2016)
Pas atentatit të djeshëm në Bruksel do duhej të ketë një përgjigjeje serioze politike në dy pika: kolaborimi i vërtet ndërmjet shteteve dhe bashkëpunimi me qytetarët.
Terrorizmi, siç edhe po duket, nuk luftohet dot me masa të rrepta sigurie të cilat natyrisht në disa raste janë të pashmangshme. Terrorizmi luftohet me inteligjencë, me infiltrime, me njohuri, me shkëmbim informatash…ky edhe do të kishte me qenë niveli i parë. Të gjithë kryetarët e qeverive europiane që folën dje dhe po vazhdojnë edhe sot, pas masakrës së kryeqendrës Europiane, kanë cituar nevojën për tu bashkuar, nevojën e solidarizimit. Disa, si p.sh. kryeministri italian, Matteo Renzi, i kanë bërë thirrje BE-së për t`i përmbushur përgjegjësit e saj. Thanë realisht të vërtetën, Bashkimi Europian, kështu si është, nuk ka praktikisht asnjë eksperience në këtë fushë, shtetet ndoshta një nga një e kanë thënë dhe po e thonë të tyren në mënyrë juridike dhe me frazeologji të tilla edhe janë të stërmbushura mediat anekënd Europës, por bashkëpunimin në praktik , në realitet po duket shumë i mangët.
Agjencitë sekrete duket se janë xheloze në informatat e tyre, ndoshta kalojnë diçka kundrejt shteteve mike (për të referuar madje se sa janë të spiunuar gabimisht) dhe pikërisht këtu është thelbi, nuk bëjnë punën se bashku, mozaiku po mbetët gjithnjë i zbrazët nga mos bashkëpunimi mes tyre, një informatë e parëndësishme në Slloveni të njëjtën do ta gjeni në Austri në Francë apo Gjermani, e cila mundë edhe të jap një pistë vendimtare. Në rastin e Belgjikës të gjithë, burra, armë, eksploziv, kanë udhëtuar nëpër mes Europoës dhe kanë kaluar kufij, kontrolle, dhe më vonë zbulohet se asgjë nuk ishte vënë në sistem, se një indedifikim i policisë austriake nuk erdhi kurrë tek ajo belge apo franceze.
Krerët e shteteve të qeverive europiane që po bëjnë thirrje për solidaritet dhe unitet duhet që vërtet t`a bëjnë një hap drejt bashkëpunimit, një gjë e tillë është në dorën e tyre e jo në dorën e Komisionit Europian, Jean-Claude Juncker. Janë pikërisht krerët e qeverive që mundën me të vërtet të nisin një cikël të drejtë në këtë aspekt.
Pastaj aspekti i dytë, qytetarët. Presidenti Francez, Francios Hollande tha: duhen ligje të reja të cilat në të njëjtën kohë e mbrojnë sigurinë dhe lirinë. Shpesh këto gjëra janë të kufizuara njëra me tjetrën, siguria më e madhe do të thotë më shumë kontroll, që nënkupton lëvizjen e lirë të kufizuar, sekuestrimi i një lodre pistolete nga një fëmije 5 vjeçar në aeroportet evropiane është kontroll i rreptë sipas jush…! Për këtë arsye duhet bashkëpunimi, politika duhet t`a bëjë punën e saj, t`i marr përsipër përgjegjësitë e saj, gjithherë duke gjetur koncenzus me qytetarët, në të kundërtën mekanizmi i sigurisë nuk do të mund kurrë të funksionoi, kjo do t`i jap tutje frymë kokëfortësive, rrugëve verbuese e mbi të gjitha intoleranca e panevojshme do t`i marr të gjitha përsipër.
(23.03.2016)
Iscriviti a:
Post (Atom)